నీయబ్బా వాసుగా..రాత్రంతా కుమ్మికుమ్మి, వళ్ళంతా నెప్పులు తెప్పించేసావ్... Part-03

రాత్రి జరిగిన రభసకి ఉదయం లేవగానే వంట్లో అక్కడక్కడ కాస్త నెప్పిగా అనిపించింది. ( ష్...ఎక్కడెక్కడా అని అడగొద్దు..మీకు తెలీదా ఏమిటీ!). బద్దకంగా వళ్ళు విరుచుకొని కాఫీ కలుపుకోడానికి వంటగదికి వెళ్ళా. హాల్లో కూర్చుని, న్యూస్ పేపర్ ని తిరగేస్తున్న మా శ్రీవారు, వంటగది లోకి వెళుతున్న నన్ను చూసి "నీరూ...కాఫీ.." అని అరిచారు. నేను స్టవ్ వెలిగించి, దానిపై పాలగిన్నె పెట్టా. ఇంతలో బియ్యం డబ్బాలో దాచిన "స్వప్న" సెల్ నుండి మెసేజ్ వచ్చిన సౌండ్ వినిపించింది. ఉలిక్కిపడి మావారి వైపు చూసా. ఆయన అటువైపు తిరిగి ఉన్నాడు. ఏం చేస్తున్నాడో కనిపించడం లేదు. నెమ్మదిగా సెల్ తీసి మెసేజ్ చూసా. "గుడ్ మార్నింగ్" అని పంపాడు మా శ్రీవారు. "అమ్మనీ వాసుగా...రాత్రంతా గుడ్ నైట్ చేసిన నాకు కాఫీ తెమ్మని ఆర్డర్ వేసి, ముందుగా దీనికి గుడ్ మార్నింగ్ చెబుతావా...చెప్తా నీ పని.." అని కసిగా అనుకొని, "గుడ్ మార్నింగ్" అని రిప్లయ్ పెట్టి, ఆ సెల్ ని దాచేసి, స్టవ్ దగ్గరికి వచ్చా. ఆయన సెల్ సైలెంట్ మోడ్ లో పెట్టాడనుకుంటా. మెసేజ్ రిసీవ్ చేసుకున్న సౌండ్ కూడా రాలేదు. "ఈయనకి తెలివితేటలు బాగా పెరిగి పోతున్నాయ్." అని ఉడుక్కొని, రెండు కప్పులు అందుకున్నా. అందులో పాలు పోసి, ఒక కప్పులో చక్కటి కాఫీ కలిపా. రెండో కప్పులో బోలెడంత కాఫీ పొడి వేసి, సుగర్ వేయకుండా కలిపేసి, మంచి కాఫీ నేను తీసుకొని, చెత్త కాఫీని ఆయనకి అందించా. ఆయన కాఫీ తాగుతుండగా, ఆయన మొహంలోకి చూసా. గరళాన్ని మింగిన శివుడు కూడా అంత ప్రశాంతంగా కనిపించడేమో. ఆనందం గా తాగేస్తున్నాడు. కొంపదీసి బాగుందేమో అని అనుమానం వచ్చి "కాఫీ బాగుందా?" అని అడిగాను. ఆయన నావైపు చూసి "మ్ఁ..బావుందే.." అన్నాడు. గబుక్కున ఆయన చేతిలోని కప్పు లాక్కొని టేస్ట్ చేసి తుపుక్కున ఊసేసి "ఇంత చెత్తగా ఉంటే అంత ప్రశాంతంగా ఎలా తాగేస్తున్నారండీ?" అన్నాను. నిజంగానే కాస్త బాధ వేసింది. "ఏమోనే ఎప్పుడూ బాగానే కలిపే నువ్వు, ఏదో అలోచనల్లో పడి ఇలా కలిపావనుకున్నా...ఒక్కసారి బాగోపోతే ఏమయ్యిందీ? ఇచ్చింది నువ్వే కదా." అన్నాడు. ఒక్కసారిగా ఆయనకి నా మీద ఉన్న ప్రేమకి ఏడుపొచ్చేసింది. "సారీ అండీ.." అంటూ ఆయనా గుండెలపై వాలిపోయా. ఆయన నా తల నిమురుతూ "ఇదిగో..ఇలా బాధ పడతావనే చెప్పలేదు." అని తలపై ముద్దు పెట్టుకొని, "లే...లేచి స్నానం చెయ్." అన్నాడు. నేను మురిసిపోతూ ఆయన బుగ్గపై ముద్దుపెట్టి లోపలకి పోయా.  తరువాత మరో రెండు గంటలకి ఆయన ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్ళగానే డబ్బాలోంచి సెల్ తీసా. మనసులో రకరకాల ఆలోచనలు. అనవసరంగా ఆయన్ని పరస్త్రీ వ్యామోహంలో పడేస్తున్నానా? అంతలోనే ఉదయం ఆయన చూపించిన ప్రేమ గుర్తుకొచ్చింది. అంత ప్రేమ ఉన్న వ్యక్తి అసలు వేరే అమ్మాయికి పడతాడా? రకరకాల ఆలోచనలు. మెసేజ్ పెడదామా, వద్దా...మనసు అటూ ఇటూ కొట్టుకుంటుంది. ఇంతలో ఆ సెల్ కి మెసేజ్ రానే వచ్చింది. "ఏం చేస్తున్నారు మేడమ్?" అంటూ. ఇక ఫిక్స్ అయిపోయాను ఆయన దుంప తెంచాలని. నేను : సార్ ఏం చేస్తున్నారా అని ఆలోచిస్తున్నా... ఆయన : మేడమ్ ని చూసే భాగ్యం ఎప్పుడు కలుగుతుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నాను.. నేను : ఎందుకో అంత తొందర? ఆయన : 34..26..34..ఈ మూడు నంబర్లూ నన్ను నిద్ర పోనీయడం లేదు...అందుకనీ.. ( "నీయబ్బా వాసుగా..రాత్రంతా కుమ్మికుమ్మి, వళ్ళంతా నెప్పులు తెప్పించేసావ్...ఇప్పుడు నిద్ర పట్టట్లేదంటావా.." అని కసిగా తిట్టుకున్నా..) నేను : నాకూ తొందరగానే ఉంది శ్రీవారూ( అని టైప్ చేసి, నాలుక కరచుకొని, "శ్రీవారూ" ని ఎరేజ్ చేసి..."సారూ" అని టైప్ చేసి, సెండ్ చేసా..) ఆయన : అబ్బ..నువ్వు సారూ అని పిలుస్తుంటే నాకేదో అయిపోతుందిక్కడ.. నేను : ఏమయిపోతుందో!? ఆయన : అది మనం కలసినప్పుడు చెబుతాలే.. ( అబ్బో..రొమాన్స్ లో సస్పెన్సా...చెప్తా, చెప్తా..) నేను : సరే ఈరోజే కలుద్దాం. ఆయన : ఎక్కడ..ఎక్కడ..ఎక్కడా? ( ఎంత తొందరో చూడండీ..) నేను : మధ్యహ్నం 3 గంటలకి...( అంటూ, ఒక రెస్టారెంట్ అడ్రెస్ టైప్ చేసా..) ఆయన : ఓకే...షార్ప్ 3 కి అక్కడవుంటా..ఉమ్మ..ఉమ్మా  అబ్బో ఉమ్మ..ఉమ్మా అంటూ ముద్దులు కూడా...తిక్కతిక్కగా ఉంది నాకు. బాగా ఏడిపించి దొబ్బాలని డిసైడ్ అయిపోయా. ఆదమరపుగా ఆయన నన్ను చూసినా గుర్తుపట్టకుండా, బ్లూకలర్ జీన్స్, పింక్ కలర్ టాప్ కొనుక్కొచ్చి వేసుకున్నా. హెయిర్ స్టైల్ మార్చా. అద్దంలో చూసుకున్నా. "అమ్మో నన్ను ఇలా చూస్తే, ఆయన నాకే పడిపోతాడు." అనుకున్నా ముచ్చటగా. అంతలోనే డ్యూటీ ఫస్ట్ అనుకొని, రెస్టారెంట్ కి బయలుదేరా. ఒక పావుగంట ముందే చేరుకున్నాను రెస్టారెంట్ కి. అది మేము రెగ్యులర్ గా వెళ్ళే రెస్టారెంటే. కౌంటర్ వెనక ఉన్న టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్నా. అక్కడ కూర్చుంటే లోపలకి వచ్చేవాళ్ళు నాకు కనిపిస్తారు, కానీ నేను వాళ్ళకి కనబడను. కూర్చోగానే, ఆయనకి మెసేజ్ పెట్టా "ఐ యామ్ వెయిటింగ్" అని. "5 మినిట్స్" అని ఆయన మెసేజ్ పెట్టాడు. "ఓకే...లోపలకి ఎంటర్ అవ్వగానే లెఫ్ట్ సైడ్ కత్రినా పోస్టర్ ఉంటుంది. అక్కడ కూర్చోండి." అని రిప్లయ్ ఇచ్చా. ఐదు నిమిషాల తరువాత రెస్టారెంట్ లోకి వచ్చాడాయన. నేరుగా వెళ్ళి నేను చెప్పిన చోట కూర్చొని, నాకు మెసేజ్ పెడుతున్నాడు. నాకు అయన కనిపిస్తున్నాడు, కానీ నేను ఆయనకి కనిపించను. మెసేజ్ వచ్చింది. ఆయన : ఎక్కడా? నేను : ఇక్కడే... (ఆయన అటు ఇటూ చూసి..) ఆయన : ఏ డ్రెస్ లో ఉన్నావ్? (అటూ ఇటూ చూస్తే, రెడ్ డ్రెస్ లో ముగ్గురు, నలుగురు అమ్మాయిలు కనిపించారు..) నేను : రెడ్ డ్రెస్ లో ఉన్నాను. ఆయన కనీసం చూడనైనా చూడకుండా..) నువ్వు డెఫినెట్ గా రెడ్ డ్రెస్ వేసుకు రాలేదు. (నేను ఆశ్చరయపోయాను.) నేను : మీకెలా తెలుసు? ఆయన : ఫస్ట్ టైమ్ తన లవర్ ని కలుసుకోడానికి వచ్చే ఏ అమ్మాయీ రెడ్ డ్రెస్ వేసుకోదు. నేను : మరి? ఆయన : పింక్ లేదా బ్లూ లేదా రెండూ కలసిన కాంబినేషన్. ( గబుక్కున నా డ్రెస్ చూసుకున్నా. పింక్ అండ్ బ్లూ...కొంపదీసి నన్ను కనిపెట్టేసాడా అనిపించింది. ఆయన వైపు చూస్తే అసలు ఎటూ చూడకుండా చిద్విలాసంగా కూర్చొని ఉన్నాడు.) నేను : ఓకే...మీరు చెప్పింది కరెక్ట్. మరి నేనెక్కడున్నానో కనుక్కోండి. మీ అంతట మీరే కనుక్కుంటే, ఇప్పుడే మీరు ఎక్కడకి రమ్మంటే అక్కడకి వస్తా.. ఆయన: లేకపోతే...? నేను : ఈ రోజుకి అంతే...మనం కలవం...3 మినిట్స్ టైమ్ మీకు.. ఆయన: ఓకె...ఓకే.. ఆయన పైకి లేచి రెస్టారెంట్ అంతా తిరిగి చూస్తున్నాడు. ఇద్దరు అమ్మాయిలతో ఏదో మాట్లాడితే, వాళ్ళు నవ్వి ఏదో చెప్పారు. ఆ తరువాత ఆయన నేను ఉన్న వైపుకు వచ్చారు. నేను టేబుల్ కిందకి దూరా. ఆయన చేతిలో సెల్ నన్ను చూస్తున్నట్టుగా అనిపించి, సిగ్గుపడ్డా. ఒక పది సెకన్ల తరువాత తిరిగి వెళ్ళి, తన సీట్ లో కూర్చొని మళ్ళీ మెసేజ్ పెట్టాడు. ఆయన : అసలు నువ్వు వచ్చావా? నేను : వచ్చా...ఇక్కడే ఉన్నా...మిమ్మల్ని చూస్తున్నా.. ఆయన : అసలు నువ్వెలా ఉంటావ్? చిన్న హింట్ అయినా ఇవ్వొచ్చుగా.. నేను : చెప్పాగా 34..26..34 ఆయన : నీ హింట్ తగలెట్టా... బట్టలుంటే కొలతలు కనిపెట్టడం రాదు నాకు. ( అది చూసి కిసుక్కున నవ్వాను. మళ్ళీ కంట్రోల్ చేసుకొని, మెసేజ్ పెట్టా.) నేను : చూడగానే కొలతలు కనిపెట్టేసేలా ప్రాక్టీస్ చేయండి మరి.. ఆయన : నా పాక్టీస్ ఏదో నేను చేసుకుంటాలే గానీ, నువ్వు ఇక్కడకి రాకుండా గేమ్స్ ఆడతున్నావేమోనని డౌట్ వస్తుంది. నేను : సరే బేరర్ తో నా బిల్ పంపిస్తే నమ్ముతారా? ఆయన : యా.. నేను : ఓకే...కానీ నేను ఎక్కడున్నానో అతన్ని అడగకూడదు. ఆయన : ఓకే..ఓకే.. నేను : బిల్ క్లియర్ చేసిన వెంటనే వెళ్ళిపోవాలి.. ఆయన : ఓకే.. నేను : బయటకూడా నా కోసం చూడకూడదు. ఆగకుండా డైరెక్ట్ గా ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోవాలి. ఆయన : అమ్మా, తల్లీ...అన్నిటికీ ఓకే..పంపించు.  నేను నవ్వుకొని, బేరర్ ని పిలిచి బిల్ ఆయన కి ఇమ్మన్నాను. బేరర్ బిల్ ఇవ్వగానే ఆయన పాపం ఏమీ అడగకుండానే పే చేసేసి వెళ్ళిపోయాడు. నేను మరో పావుగంట అక్కడే ఉండి, తరువాత ఇంటికి చేరుకున్నాను.... (Written by Mango Shilpa - To be continued in Part-04)